Her anne baba iyi niyetlidir. İyi niyetle çocuklarının çok iyi yetiştirmek ister.
Peki gerçekten çocuklar istediğimiz gibi oluyor mu? Çocuğa iç disiplin, Öz güven, iç motivasyon kazandırabiliyor muyuz?
Eğer içimizdeki çocuk yaralıysa bu çocuğumuzu da etkiler. ‘Ben yapamadım, çocuğum yapsın’ diye düşünen bir ebeveyn aslında içindeki çocuğu iyileştirmeye çalışıyordur. Bu da çocuğa farkında olmadan zarar verir. Çünkü çocuklar, zayıf yönlerimizi, çok kolay kullanabilirler. Oysa Mutlu anne babalar mutlu çocuklar yetiştirir.
Çocuğu her düştüğünde, elinden tutan anne baba, çocuğun bilinçaltına ‘biri gelsin bana yardım etsin’ inancını yerleştirir.
Aşırı kontrollü ve çok bilgili bir ebeveyn çocukta ters etki yaratabilir. Çok kontrol altında büyüyen bir çocuk kendini kontrol etmeyi öğrenemez. Yetişkin olduğunda da hep kontrol edilmeyi bekler. Örneğin; kontrolcü bir annenin oğlu, farkında olmadan, kontrolcü bir kadını seçer.
Sürekli her davranışının dışardan kontrol edildiğini hisseden çocuk ‘ben düşünmeyi, karar vermeyi bilmiyorum’ düşüncesiyle, özgüveni zedelendiğinden, bir süre sonra dışardan kontrol edilme alışkanlığı geliştirir.
Elbette çocuklarımızı kontrol edeceğiz, ancak bunu hissettirmeden ‘sen yapabilirsin’, ‘neyin doğru neyin yanlış olduğunu düşünebilirsin’ gibi olumlu iletilerle yapabiliriz.
Hatta sorularını gücünü kullanabiliriz. Örneğin; ‘sence nasıl yapsan daha iyi olur?’ ‘Ders çalışsan ne olur çalışmazsan ne olur?’ gibi soru kalıplarıyla çözümü kendisinin bulmasını ve sorumluluk almasını sağlamak çocukta özgüveni de geliştirir, sorumluluk duygusunu da…
Sürekli tavsiyeler veren, her şeyi ben bilirim diyen bir anne baba çocukta ÖZGÜVEN eksikliği yaratabilir.
Örneğin; çocuk küçükken, yemeğini bitirmedin birazdan acıkırsın diyen annenin sözleri çocuğun bilinçaltında ‘benim karnımın doyup doymadığını ben bilmem annem bilir’ inancı yerleştirir. Böylece çocuk kendi duygu ve düşüncelerine güvenmekten vaz geçer. Bedenin ve zihnin sorumluluğunu annesine bırakır.
Tepside kahve taşıyan bir çocuğa ‘dikkat et kahveyi dökme!’ diye yönlendiren, sözüm ona iyilik yaptığını düşünen, anne aslında çocuğa kötülük yapmaktadır.
Çocuk kahveyi dökmeyecekse bile; bilinçaltına dökme iletisi gönderildiği için, dökme olasılığı artar.
Anne babanın korkuları da bilinçaltını olumsuz etkilerken; çocuğun hayata, kendine ve insanlara olan güvenini sarsar.
Örneğin; ‘dikkat et üşüme, dikkat et hasta olma’ gibi iletiler çocuğun bilinçaltına farkında olmadan hasta olma düşüncesini yerleştirir. Çocuk hasta olmayacaksa bile olur çünkü bilinçaltı neye inanırsa onu gerçekleştirir.
Her çocuk farklı bir dünyadır. Çocukla kaliteli iletişim kurmak, ona olumlu davranışlar kazandırmak için anne babaların bilinçlenmesi gerekir.
Bilinçli ebeveyn olup sağlıklı çocuklar yetiştirmek için;
‘Etkili ve kaliteli iletişim teknikleri’, ‘bilinçaltı eğitimi’, ‘çocuğa öz disiplin ve özgüven kazandırma teknikleri’, ‘başarıda anne baba tutumu’eğitimleri çok önemlidir.
Genellikle; baba güven, anne sevgi duygularıyla çok yakından ilişkili olduğu için bebeklikte veya çocuklukta bunların eksikliği tüm hayatı etkileyebiliyor.Çocukluktan kalma gerilimler, korkular, huzursuzluklar hep bilinçaltının yanlış programlanması nedeni ile olur.
Sağlıklı bir anne baba olmak için de mutlaka her insanın doğum anı ve çocukluk çalışmasının yapılmasını öneriyorum.
Geleceğin sağlıklı toplumları, sağlıklı çocuklar yetiştirmekten geçer.
Sorularınız için
semrakozanli@kentgazetesi.com