Bayramlar; dostluk, kardeşlik, birlik ve beraberlik içinde manevi yakınlaşmadır. Kurban bayramının dini anlamda da büyük bir önemi vardır.Kurban kesmek, dini görevi uygulamak, ya da uygulamamak kişinin inancıyla ilgilidir.
Benim konum kişisel gelişim ve hayata dair konular olduğu için dini görev kısmını değil de insan hayatıyla ilgili bir konuya değinmek istedim. İnsanın kendisini hayatın kurbanı olarak hissettiğinde, hayatı görevmiş gibi yaşadığında neler oluyor, neler yapılabilir ve nasıl kurtulabilir?
İnsanın kendini kurban etmesi, ya da kendini feda ederek hayatından vaz geçmesi bence üzerinde durulması gereken önemli bir konudur.
Kurban, Kuran-ı Kerim’de söz edilen önemli ibadetlerden biridir. Kelime anlamı ‘yaklaşmak’tır ve kurban samimi olan kulu Rabbine yaklaştırır. Yüce Allah’ın sayısız nimetine karşı yapılan bir şükür olan kurban, Rabbimize teslimiyetin doruğunda bir ibadettir.Kurban Manevi Adanıştır.
Bütün ibadetleri yaparken, insanın niyeti ve kalbinden geçirdikleri önemlidir.
Kuran’da birçok ayette Allah’a güven ve teslimiyet üzerinde durulur.
Rabbi ona: “Teslim ol” dediğinde (O:) “Alemlerin Rabbine teslim oldum” demişti. (Bakara Suresi, 131)
Gelecek korkusu yaşayan, hayata ve kendine güvenmeyen insan sizce akışa ve YARADAN’A tam teslim olmuş mudur?
Samimiyet, kararlılık, güç ve sevgi aslında insan olmak, insanca yaşamak için çok önemli özelliklerdir.
İbadetlerin özü Allaha yakınlaşmak, onu derinden hissetmek için vesiledir.
Öyleyse her türlü ibadeti yaparak ona yakınlaşmaya çalışırken neden özümüzden uzaklaşıyoruz? ‘Kendini bilen rabbini bilir’ inancıyla yola çıktığımızda, kendimize ne kadar iyi davranırsak o kadar iyi insan oluruz.
Bedenimizi, ruhumuzu, beynimizi etkili kullanmak, hayatı kaliteli yaşamak aslında ibadetlerin en büyüğü değil mi?
Allah’ın bize sunduğu muhteşem gücü doğru kullanmak, hayatın sorumluluğunu ele almak gerekmez mi?
Tam teslimiyet, arınmış bir kalp ile hayatın sorumluluğunu alıp yapabileceğinin en iyisini yapan insan hayatın kurbanı değil kahramanı olur.
Korkular, suçluluk duygusu, gücü kötüye kullanma, birilerine veya bir şeylere muhtaç olmak, bağımlı yaşamak, hayatın sorumluluğunu almamak kendini kurban etmek demektir.
İnsan önce kendi hayatın efendisi, kahramanı olduğunda Yaradan’a da o kadar yakın olur. Samimiyet ve güvenle hayatın kontrolünü ele alır. Yaptığı seçimlerin sorumluluğunu alan insan bilinçli yaşar.
Kendi hayatının bilincinde olan insan ruhsal, zihinsel, duygusal sağlığına da dikkat eder. Sahip olduğu her şeyin değerini bilir, sevgiyle yaşar.
Sevgiyle dolu, insanca bir yaşam ve hayırlı bayramlar diliyorum.